خرافه می گویند بانو !
مگر می شود محبت
دلیلِ دوری باشد ؟
این مردم چه بد دل شده اند بانو!
یکی نیست رو در رو در صورتشان
زل بزند بگوید
آخر آدمِ عاقل کمی فکر کن
می دانی بانو . .
تقصیرِ خودمان است
ما که خدا نیستیم .. خدا هم از ما انتظاری چنینی ندارد
خدا محبت می کند به همه و همه جا و همه وقت
ما نمی بینیم .. اما باز محبت می کند
ما دور نمی شویم بانو! ما گم می شویم
در هیاهویِ بی چیزِ این دنیا
وگرنه خانه ی اول و آخرمان
خانه ی خداست !
بس که حقیقی ست .. بس که خالص است
بس که خدایی ست ...
ما آدمها محبت که می بینیم
دور نمی شویم گم می شویم بانو
گـــــــــــــــــــــم
و خیال می کنیم همه جا یک اندازه محبت می بینیم
فکر می کنیم حتما کسی هستیم که اینهمه خوبی می کنند
لحظه ای نمی نشینیم بگوییم به خودمان
شاید کسی جایی دیگر نباشد
یا اگر باشد خالصانه نباشد
قانع نیستیم !
تاریخ : جمعه 94/6/20 | 9:38 عصر | نویسنده : احمداستیلایی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.