کنارت چقدر حال من بهتره
از این حالی که این روزا میشه داشت 
اگه دنیا هر چی که داشتم گرفت
ولی دستتو توی دستام گذاشت 

بگو تا کجا میشه هم‌دست بود
تو راهی که بی‌راهه هم‌پای ماست 
تو صبحی که تاریک‌تر از شبه
تو این شب که کابوس رویای ماست 

با چشمات پر کن نگاه منو
که یه عمره از وهم خالی‌تره 
حقیقی‌ترین لحظه‌هامو ببین
که از آرزو هم خیالی‌تره 

بگو تا کجا میشه هم دست بود
تو راهی که بیراهه همپای ماست 
تو صبحی که تاریک‌تر از شبه
تو این شب که کابوس رویای ماست 

دکتر افشین یداللهی